مرثیۀ دفن شهدای کربلا
این جا نگـارخـانـۀ گل‌هــای پـرپـر است این جا بهشت سرخ بدن‌های بی‌سر است حــیـران سـتـاده‌ایــد چــرا ای بــنـی‌اســد امـروز روز دفــن عزیــز پـیـمبــر است من می‌شنـاســم ایـن شهـدا را یکی یکـی سرهـایشان اگر چـه بریـده ز پیکـر است این پــیکـر حبیـب بــوَد، این تـن زهیــر این مسلم‌بن‌عوسجه، این عون و جعفر است این پیکـری کـه مانده به گودال قـتـلـگاه قـرآن آیــه آیــۀ زهــرای اطــهــر اسـت این زخم‌ها که مانده بر این نــازنین بدن آثار تیر و نیزه و شمشیر و خنجر است دارد دو زخم بـر کمـر و بر جگـر نهان زخمی که هر دو باعث قتل مکرر است داغ بــرادر آمــده یـک زخـم بـر کــمــر زخمی که مانده بر جگرش داغ اکبر است نتـوان شمـرد زخم تنش را به دیــد چشم از بس که جای زخم روی زخم دیگر است این پیکـر گسیخـته از هـم از آن کیست؟ این است آن علـی که شبیـه پـیـمبر است چــیـزی نـمـانــده از بـدن پــاره‌پــاره‌اش زخـم تنش ز پیکـر بـابـا فـزون‌تـر است یک کشته دفن گشته همین پشت خیمه‌ها نامش علی‌ست ذبح عظیم است و اصغر است بـا هـم کنیـد رو بـه سـوی نهـر عـلـقـمـه آنجـا تـن شـریف علمــدار لـشکــر است دست و سـرش جداست ولی مثـل آفـتاب در موج خون بـه دشت بلا نورگستر است میثم! مـزار این شهدا در دل است و بس زیـرا کـه دل مـقـام خــداونـد اکبــر است |